Join this channel to get access to perks:
https://www.youtube.com/channel/UCdzx4555tCT_oaqqW1hN_8g/join
در حالی که شهروندان ایرانی از امور ساده کشورداری در جمهوری اسلامی اطلاعی ندارند، یا مسائلی که به سلامت آن‌ها ارتباط دارد مثل منشا ماه‌ها مسمومیت‌های گسترده دانش‌آموزان در مدارس به‌خصوص دخترانه، از آن‌ها پنهان نگه‌داشته می‌شود، گزارش آن‌ها از وضعیت سلامت رهبران جمهوری اسلامی، دور از ذهن است.
اطلاعات مربوط به وضع جسمی «علی خامنه‌ای» که اینک ۳۴ سال است حکمران ایران است، امری حساس و با طبقه‌بندی محرمانه است که احتمالا افراد اندکی حتی از طبقه حاکم هم به آن دسترسی ندارند. حتی عمل آنژیوگرافی «محمد خاتمی» در زمان ریاست جمهوری او، از افکار عمومی پنهان نگه‌داشته شد.
در حکومت‌های اقتدارگرا، سخن گفتن از بیماری یا کسالت رهبران، به‌معنی بی‌ثبات کردن امور به‌دست خود آن‌هاست، پس بهتر است از چنین کار هزینه‌سازی، جلوگیری شود، چنانکه بیماری قلبی «علی خامنه‌ای» در سال‌های اول رهبری‌اش مخفی نگه‌داشته شد و فقط زمانی به اطلاع افکار عمومی رسید، که خاطرات «اکبر هاشمی رفسنجانی» منتشر شد.
مخفی نگه‌داشتن عمل پروستات خامنه‌ای در سال ۱۳۹۳ به‌دلیل رشد شبکه‌های اجتماعی و احتمال درز آن از سوی افراد در بیمارستان محل بستری شدن او، غیرممکن بود؛ اما تا زمانی که کار به بیمارستان و بستری شدن رهبران در خارج از مقر حکمرانی‌شان نکشد، شهروندان در جریان امور قرار نمی‌گیرند. چنانکه چند هفته غیبت او از صحنه سخنرانی و صفحه تلویزیون حکومتی در شهریور ۱۴۰۱، شایعه مرگ را بر سر زبان ها انداخت. وضعیت در‌این‌باره، درباره «روح‌الله خمینی» که امروز سی‌و‌چهارمین سالروز درگذشت اوست، چه بود؟
***
به‌دلیل سکته قلبی او در ماه‌های اول انقلاب بهمن۱۳۵۷ که را به مراسم تحلیف اولین رییس‌جمهور تاریخ ایران در بیمارستان قلب تهران کشاند، وضعیت جسمانی روح‌الله خمینی به‌طور مرتب مورد توجه افکار عمومی قرار داشت و پنهانکاری درباره سلامت او هم مانند وضعیت امروز ایران، فوق‌محرمانه محسوب نمی‌شد.
غیبت خمینی از سخنرانی‌های مرتب‌اش، حدود هشت ماه پیش از مرگ، یعنی مدتی کوتاهی پس از پایان جنگ ایران و عراق، از نگاه ایرانی‌ها، دلیلی بر کسالت جسمی او بود. خمینی به اعضای دفترش در آبان ۱۳۶۸ گفته بود «توجه داشته باشید که باید دور سخن گفتن مرا ولو یک جمله دعا خط بکشید. مجاری تنفس من بیمار است، و حالا هم که جنگ در کار نیست، زحمت به من ندهید. از اینکه مثلا خانواده شهدا و امثال آن بیایند و من دستی تکان دهم، مضایقه ندارم.»
وقتی اواخر شب ۱۳خرداد۱۳۶۸ درگذشت، مقام‌های جمهوری اسلامی با ابتکارات «اکبر هاشمی رفسنجانی»، چند روزی بود که افکار عمومی را برای مرگ او آماده کرده بودند. تصاویر خمینی مریض‌احوال از بیمارستانی در تهران از اخبار تلویزیون پخش می‌شد و رادیو از قول احمد پسرش، یا دکتر «حسن عارفی»، وضعیت او را در حد مختصری شرح می‌دادند.
علت درگذشت در صبح روز ۱۴خرداد، ایست قلبی عنوان شد، اما بازهم بیماری اصلی او کم‌و‌بیش در آن زمان مخفی ماند. سال‌ها بعد، دکتر عارفی که سرپرست گروه پزشکی او بود که بیماری خمینی را سرطان معده عنوان کرد و ساله وقتی روشن شد که «اجابت مزاج موسس جمهوری اسلامی به‌شدت تیره» بود:
«من همان زمان خدمت امام رسیدم و ضمن اینکه از وجود خون در مدفوع سخن گفتم، تاکید کردم این علامت خوبی نیست و ما باید به هر صورت ممکن و در اسرع وقت چاره‌ای در این زمینه بیندیشیم. امام هم با توجه به اظهارات من از خطرناک بودن وضعیت سلامتی خود آگاه شدند، اما نام بیماری را به ایشان اعلام نکردیم. متاسفانه بیماری امام به‌شدت تهاجمی بود و در نتیجه در کمتر از دو هفته پس از تشخیص، سرطان به اعضای دیگر بدن او از جمله خون، ریه‌ها و کبد نیز هجوم برد.»
خمینی از ابتدای شروع سال ۱۳۶۸، دست به اقدامات خبرسازی زده بود. ابتدا «حسینعلی منتظری» را از سمت قائم مقامی رهبر عزل کرد و سپس دستور بازنگری در قانون اساسی را داد که به زمان حیات او نرسید.
هاشمی رفسنجانی در یادداشت‌های روز ۳۰اردیبهشت آن سال، اشاره‌ای مبهم به مریضی خمینی دارد، اما هنوز موضوع برای عموم مردم عنوان نشده بود: «به دفتر رفتم جلسه سران مهمان احمدآقا بودیم. امام در جلسه ما شرکت کردند. حالشان خوب است ولی کمی ضعف دارند. خودشان از نوع کسالت مطلع هستند سپس با جمعی از دکترها مذاکره کردیم نظرشان قطعی است که که باید عمل جراحی شوند آن‌ها در خصوص تحمل قلب ایشان نگرانند. قرار شد برای عمل جراحی آزمایش کنند.» هاشمی در یادداشت‌های روز بعد در اول خرداد نوشته «با دکتر حسن عارفی متخصص قلب و عروق و پزشک معالج امام درباره وضع امام صحبت کردم. گفت با بررسی عکس، تردیدی در انجام عمل پیش آمده که بناست مجددا شور شود.»
دکتر عارفی در کتاب خاطرات خود درباره خمینی نوشته است که «علی‌رغم آنکه عده معدودی از مسوولین و حتی بعضی از پزشکان قصد داشتند ایشان را جهت معاینه و معالجه به خارج از کشور اعزام نمایند و یا پزشکان خارجی را برای معالجه به داخل دعوت نمایند، آن حضرت با این امر موافقت نداشتند و معتقد بودند که هرآنچه در توان و قدرت پزشکان داخلی بوده انجام داده‌اند و همین امر برای من کفایت می‌کند.» هرچند برخی از آزمایش‌های پزشکی خمینی به‌طور ناشناس برای مشورت به اروپا، از جمله فرانسه فرستاده شده بود، اما با اطمینان از اینکه او به سرطان مبتلا شده، روند درمانی‌اش در ایران آغاز شد.
© Copyright Notification: This video is originally produced by IranTV on youtube (youtube.com/IranTV) and all rights are preserved for us. using our contents without permission results in our legal claim.
