مرد نون به نرخ روز خوری که در زمانش با بابک زنجانی تخته نرد بازی می کند و در زمانش با دزدهایی مثل رویانیان و لاریجانی دمخور می شود و در حالی که ثروت و مکنتش از پارو بالا می رود، کوچکترین چشم پوشی از مسائل مالی خود ندارد و از باشگاه اسما مورد علاقه خود!!! در اوج مشکلات مالی باشگاه، شکایت می کند تا طلبش نقد شود، باز هم برای اینکه از نان به نرخ روز خوری نیوفتند و منافع میلیاردی اش کمی ساییدگی پیدا نکند در واکنش به محرومیت شجاعی و حاج صفی می فرمایند: «باید از مسئولان درباره اش بپرسید. صحبت های من که دردی را دوا نمی کند.»
مقایسه او با ناصر حجازی ها و مهدوی کیاها، علی کریمی ها و حتی خود مسعود شجاعی ها که زبان مردم بودند و هستند و از منافع خود در جهت حمایت از حرف مردم می گذرند، ما را فقط و فقط به لقب برازنده ایشان، یعنی “شهریار حقیر” می رساند.
