#پوتین #خامنه_ای #اردوغان
با قدرت گرفتن حاکمان مستبد در بسیاری از نقاط جهان، انسان از این‌که چه اتفاقی باید بیفتد تا این کشورها از شر این حاکمان مستبد آزاد شوند متحیر می‌شود. افرادی مانند ولادیمیر پوتین در روسیه، رجب طیب اردوغان در ترکیه یا شی جین پینگ در چین، او می گوید بخواهیم یا نه، این افراد، با تجربه و حتی حداقل نزد طرفدارانشان محبوب هستند. بنابراین آیا مخالفان آنها باید به سادگی خود را به یک دوره بی‌پایان تسلیم کنند؟ و اگر نه، این دیکتاتور ها چطور از میان خواهند رفت؟
به گفته دانیل تریسمن که دانشمند علوم سیاسی UCLA است لزوماً این‌طور نیست. او برای این مقاله، ۲۱۸ قسمت از دموکراسی‌سازی، بین سال‌های ۱۸۰۰ و ۲۰۱۵ را تجزیه و تحلیل کرده و فهمیده است که سقوط دیکتاتورها نتیجه اشتباهات خود آن ها در تلاش کورکورانه برای حفظ این قدرت بوده است. او یکی از بارزترین آن ها را رابطه هیتلر و موسولینی می داند. او می گوید ، فهرست این خطاها، هم کتاب راهنمای مفیدی برای اقتدارگرایان بوده و هم یادآوری مفیدی در مورد این است که حتی تواناترین آنها نیز خطاپذیر هستند و عواقب فاجعه‌باری برای رژیم‌هایشان در پیش است.
به گفته تریسمن، اشتباهاتی مانند انگیزه دادن به مردم برای مبارزه با مهاجمان خارجی، شکست دادن گروه‌های نخبگان رقیب یا بستن پیمان های اشتباه با برخی از آن‌هااز این جمله اند. برخی از آنها مانند میخائیل گورباچف یعنی آخرین رئیس جمهور اتحاد جماهیر شوروی چنین اعترافی کرده‌اند. او سپس با اشاره به سفر پوتین به تهران و دیدارش با علی خامنه ای می گوید ، این دو خصوصیات مشترکی دارند، که 5 مورد از مهمترین آن ها را ابتدا مرور می کنیم تا بگوییم که چه رازی سبب شده که این سه دیکتاتور در این زمان در تهران گرد هم جمع شوند. غرور، اولین مورد از موارد پنجگانه خود تحریبی دیکتاتورهاست
© Copyright Notification: This video is originally produced by IranTV on youtube (youtube.com/IranTV) and all rights are preserved for us. using our contents without permission results in our legal claim.
