© Copyright Notification: This video is originally produced by IranTV on youtube (youtube.com/IranTV) and all rights are preserved for us. using our contents without permission results in our legal claim.
شاه فقید ایران در صفحه 86 کتاب پاسخ به تاریخ، می نویسد که در شش ماه اول ۱۳۵۷ اندک اندک، آشوب و نا امنی سراسر کشور را فرا گرفت. برای کاهش تشنج و سلب بهانه از مخالفین تدابیر مختلفی اتخاذ شد که از جمله آنها آزادی صدها تن از زندانیان بود.
او در ادامه می گوید که در تابستان بر اثر اغتشاشات شدید در اصفهان، دولت مجبور شد در آن شهر حکومت نظامی اعلام کند. ولی اجرای برنامه ویرانی ایران آغاز شده بود و گوئی دیگر جلوگیری از آن امکان نداشت.
در اوائل شهریور (اواخر اوت) سپهبد مقدم رئیس سازمان اطلاعات و امنیت کشور، مذاکرات خود را با یکی از مراجع مهم مذهبی برایم نقل کرد که از من میخواست به یک اقدام وسیع و نمایشی برای جلوگیری از سقوط و ویرانی کشور دست بزنم. طبیعتا نسبت به این پیام و تقاضا بی اعتنا نماندم. ولی چه میشد کرد؟ ناچار شدم از نخست وزیر جمشید آموزگار بخواهم استعفا دهد و دولت جدیدی را با اختیارات و آزادی عمل بیشتر روی کار آوردم. این تصمیم من یک اشتباه بزرگ بود. زیرا آموزگار مردی بود پاکدامن و با حسن نیت بود که می‌بایست در آن هنگام در راس امور باقی بماند. در واقع روحانیت از اعتماد من به خود استفاده کرد و من را فریب داد.
جانشین وی جعفر شریف امامی، خواست یکباره بر گذشته خط بطلان کشد. رابطه خود را با حزب رستاخیز قطع کرد، بدون آنکه اعتبار و نفوذی نزد مخالفان بیابد. برای جلب نظر محافل مذهبی تقویم شاهنشاهی را لغو کرد و مجددا تقویم هجری را رسمیت بخشید و همچنین کازینوها و قمارخانه ها را تعطیل کرد.
